برخی افراد با وجود بیماری و مصرف دارو علاقه مند به گرفتن روزه در ایام مبارک رمضان می باشند، این افراد پیش از اقدام به روزه داری باید حتما با پزشک معالج خود مشورت کنند، چرا که قطع مصرف یا تغییر در نحوه مصرف دارو به طور خودسرانه می تواند منجر به تشدید بیماری یا بروز عوارض جانبی خطرناک در بیمار گردد. چنانچه بیمار پس از مشورت با پزشک معالج خود مجاز به روزه گرفتن باشد باید به موارد زیر توجه نماید:

• چنانچه مبتلا به بیماری های مزمن مانند فشار خون، دیابت، بیماری های گوارشی، اعصاب و روان، قلبی عروقی، تنفسی و اختلالات کلیوی می باشید، در این خصوص که آیا روزه داری برای شما بدون اشکال است یا خیر و همچنین در صورت بی خطری، در مورد نحوه مصرف دارو و رژیم غذایی مناسب در ماه مبارک رمضان، با پزشک و داروساز مشورت نمایید.

•  بیماران دیابتی باید پیش از شروع ماه مبارک تحت بررسی پزشکی قرار گیرند. بیماران باید از نظر سطح قند خون، فشار خون، چربی خون و وضعیت کلی بیوشیمی خون بررسی گردند و بر این اساس رژیم غذایی و دارویی مختص هر بیمار قبل از شروع ماه مبارک تعیین گردد.

•  اثربخشی بسیاری از داروها، ارتباط مستقیمی با مصرف به موقع آنها در زمان معین دارد، در ایام روزه داری خودسرانه نوبت داروی خود را قطع ننمایید.

• افرادی که مجبور به مصرف دارو به صورت چند بار در روز هستند باید با پزشک خود مشورت نمایند که در صورت امکان پزشک دارو را با انواع مشابه با نیمه عمر طولانی تر جایگزین نماید.

• درافراد مبتلا به بیماریهای مزمن تغییر نوع دارو و تنظیم دوز جدیدی که قرار است بیمار در ماه رمضان استفاده کند پیش از شروع این ماه باید تعیین و تثبیت گردد.

• مصرف آب و مایعات نقش مهمی در دفع داروهای مصرفی دارد، بیماران باید به این نکته توجه داشته باشند که در صورت اقدام به روزه داری در فاصله افطار تا سحر میزان کافی آب و مایعات بنوشند.

• چنانچه دارویی لازم باشد که با معده خالی مصرف گردد بهترین زمان مصرف آن یک ساعت قبل از سحر یا دوساعت بعد از افطار می باشد.

5. مصرف بعضی از اشکال دارویی که دارو را به صورت غیرخوراکی به بدن می رسانند در ایام روزه داری مشکلی ایجاد نخواهد کرد، روش مصرف داروها چنانچه جزء موارد زیر باشد منعی در طول روزه داری ندارد:

1. قطره های چشمی و گوشی
2. کرم ها، پمادها، پلاستر (چسب) های دارویی
3. داروها و شوینده های واژینال، شیاف ها، انماها
4. دهان شویه، غرغره و اسپری های دهانی به شرط آنکه بلعیده نشوند.
5. داروهای تزریقی عضلانی و زیرجلدی به شرط آنکه حاوی ویتامینها و یا مواد مغذی نباشند.
6. قرص های زیرزبانی نیتروگلیسرین

• البته باید توجه داشت که در مورد اسپری های دهانی، قرص های زیرزبانی و داروهای تزریقی نظرات متفاوتی وجود دارد.

معاونت غذا و دارو دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی استان ایلام

واحد اطلاع رسانی داروها و سموم